Podražavajući spomeničku plastiku, odnosno portrete i biste koji se postavljaju u slobodnom prostoru značajnim istorijskim ličnostima, Nikola Macura u skulpturi Za U. ovekovečuje sebe predstavljajući svoj lik. Umesto masivnog postamenta pravi ravnu ploču, a umesto trodimenzionalno oblikovane glave iseca lik na tankoj ploči. Ispod svog lika postavlja lovorov venac, upravo u duhu spomen obeležja na značajne istorijske ličnosti. Na taj način, umetnik se u ovom delu bavi odnosom ličnog i društvenog, privatnog i javnog u našem životu.